Main menu:
Ζώγρηση: το μέλλον της διαχείρισης των κυνηγότοπων
Παρ’ όλο που η απελευθέρωση τεχνητά εκτρεφόμενων περδίκων είναι διαδεδομένη παγκοσμίως, σήμερα από τον επιστημονικό κόσμο θεωρείται ότι δεν είναι η πιο αποτελεσματική και συμφέρουσα μέθοδος. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, μόλις το 5-
Η επιστημονική κοινότητα αναζητεί τις καλύτερες διαχειριστικές λύσεις όσον αφορά στην ενδυνάμωση πληθυσμών ή στην εγκατάσταση νέων (στην περίπτωσή μας της Νησιωτικής Πέρδικας). Οι λύσεις που προτείνονται είναι δύο: α) η φυσική εκτροφή και ανατροφή νεοσσών (η οποία πλέον εφαρμόζεται με επιτυχία από τον Κ.Σ. Λέρου) και β) η σύλληψη και μεταφορά άγριων ατόμων από γειτονικούς πληθυσμούς (ζώγρηση).
Η δεύτερη μέθοδος προκρίνεται και από την Παγκόσμια Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN) ως η πιο αποτελεσματική και ορθολογιστική. Βασική προϋπόθεση που θέτει η IUCN για την επιτυχία είναι να εξασφαλιστεί ότι αποδεδειγμένα δε θα πληγούν οι πληθυσμοί απ’ όπου θα γίνει η άντληση ατόμων.
Η Α΄ ΚΟΚΔ έχει στρέψει το ενδιαφέρον της προς αυτή την κατεύθυνση από το 2010, αναζητώντας τις κατάλληλες περιοχές-
Παρόμοιες μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί για ζώγρηση Λαγού στη Χρυσή και τη νήσο Ψείρα Λασιθίου και αναμένονται σχετικές αποφάσεις, ενώ η Α΄ ΚΟΚΔ σχεδιάζει και χρηματοδοτεί παρεμβάσεις (μέσω των Κ.Σ. Ιεράπετρας και Σητείας αντίστοιχα) στις 2 προαναφερόμενες νησίδες, ώστε να λειτουργούν ως φυσικά εκτροφεία. Η αναζήτηση πηγών ζώγρησης συνεχίζεται και ήδη υπάρχει καλή συνεργασία με τις Διευθύνσεις Δασών Χανίων και Δωδεκανήσου προς την κατεύθυνση αυτή.